- خلع کردن (بِ دَ / دُ اَ کَ دَ)
بر کنار کردن. معزول کردن. (یادداشت بخط مؤلف) : و آن پادشاه را نیز کس نشانده بودند، خلع کردند. (فارسنامۀ ابن البلخی) ، برکندن. قلع کردن، بیرون کشیدن، بازکردن جامه را از تن. (یادداشت بخط مؤلف)
معنی خلع کردن - جستجوی لغت در جدول جو
- خلع کردن
برکنار کردن
- خلع کردن
برکنار کردن، معزول کردن، منفصل کردن، عزل کردن
متضاد: گماشتن، برگماشتن، منصوب کردن، کندن، برکندن، بیرون آوردن (لباس و)
متضاد: گماشتن، برگماشتن، منصوب کردن، کندن، برکندن، بیرون آوردن (لباس و)
- خلع کردن
إنزالٌ
- خلع کردن
Divest
- خلع کردن
dépouiller
- خلع کردن
ถอดออก
- خلع کردن
лишать
- خلع کردن
entkleiden
- خلع کردن
позбавити
- خلع کردن
pozbawiać
- خلع کردن
剥夺
- خلع کردن
despojar
- خلع کردن
spogliare
- خلع کردن
despojar
- خلع کردن
ontdoen
- خلع کردن
mencabut
- خلع کردن
الگ کرنا
- خلع کردن
কেড়ে নেওয়া
- خلع کردن
kuondoa
- خلع کردن
elinden almak
- خلع کردن
剥奪する
- خلع کردن
לשלול
- خلع کردن
हटाना
- خلع کردن
벗기다
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(بَ سَ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
مخلوط کردن. درهم کردن. آمیختن، شوریدن. آشفتن. (ناظم الاطباء). تسویط. (منتهی الارب)
(بِ صَ رَ شُ دَ)
لغت نامه دهخدا
خالی کردن. رها کردن:
او مر او رادر آن یله کرده ست
مهر او را ز دل خله کرده ست.
عنصری.
مرد دین باش و مال را یله کن
چیز دنیا بجملگی خله کن.
سنائی
او مر او رادر آن یله کرده ست
مهر او را ز دل خله کرده ست.
عنصری.
مرد دین باش و مال را یله کن
چیز دنیا بجملگی خله کن.
سنائی
(مَ)
لغت نامه دهخدا
ناجویده فروبردن. بلعیدن. (فرهنگ فارسی معین). فروخوردن. اوباریدن. ابتلاع. بلع. رجوع به بلع شود
